Graag laten wij leden, betrokkenen, Soesters en iedereen aan het woord om verhalen te schrijven rondom het Gilde.
Vandaag een interview met De Hartmannetjes.
De Hartmannetjes, of eigenlijk de Hartvrouwtjes.
Deze schrijver vond het hoog tijd om de zussen Hartman eens te porren voor een interview, niet alleen omdat ze allemaal wel een plekje hebben in het team van vrijwilligers, maar vooral omdat de betrokkenheid van jonge mensen bij Het Gilde wel eens in de spotlight mag.
Ik stel de dames even kort allemaal aan jullie voor: 
Linetta, moeder en werkend als beleidsregisseur bij Anno Nu (scholenstichting). Binnen Het Gilde: Lid van de communicatiecommissie en mede verantwoordelijk voor de socials.
Joriene, werkzaam als Functioneel beheerder Bibliotheeksysteem Nederland. Binnen Het Gilde: Lid van de barcommissie.
Marinda, onderwijzeres op de Montessorischool in Soest. Binnen Het Gilde: Barmedewerker tijdens de Gildefeesten.
Thalina, werkend in de kinderopvang. Binnen Het Gilde: Barmedewerker tijdens de Gildefeesten en lid van de activiteitencommissie.
Dorienke, werkend als verpleegkundige. Binnen Het Gilde: Korpslid als blazer en barmedewerker tijdens de Gildefeesten.
Het was een hele uitdaging om met alle vijf de dames af te spreken, dus werd het dé plek bij uitstek, het Gildeterrein onder de schietboom tijdens het Koningsschieten op zondagmiddag de 31e. 4 van de 5 geflankeerd met een nummer en dus werd het interview erg dynamisch met heen weer lopen naar de schietboom, het toilet en de bar. Vader Ton en moeder Marianne Hartman er ook naast, want ook vader schiet mee. Joriene is de enige die niet schiet, want helaas kon zij in Soest geen woning vinden, dus heeft zij zich buiten Soest gevestigd.
De meiden zijn geboren en getogen in de boerderij aan de Birkstraat met als pied-a-terre het Gildeterrein, want vader is een bekende verschijning met een korte broek en hoed stappend over het terrein, vuilnis opprikken, terrein klaarmaken, spullen sjouwen voor de bar, etc. Moeder is al bijna net zoveel te vinden rond de Blaak als onder meer een actieve barmedewerker en jurylid bij de volksspelen.
Nadat de boerderij werd overgedragen kwam het gezin, toen nog met Thalina en Dorienke thuis, te wonen áán het Gildeterrein. Inmiddels is er een nieuw huis gebouwd aan de andere zijde van de Ferdinand Hucklaan, maar nog steeds op kruipafstand van de Blaak.
Zodra de kans zich 2 jaar geleden voordeed zijn de dames alle vijf tegelijk lid geworden. Ze vinden dit een hele goede ontwikkeling en pa en ma zijn nu al heel trots. Naast 4 dochters schiet ook vader nog steeds actief mee om het Koningschap. Marianne niet, ze wil niet de vogel eraf schieten voordat Ton dat doet. Als één van de meiden dat wel zou doen is dat helemaal geen probleem, sterker nog het kan de ouders niet trotser maken.
Deze dames zijn echt aan alle kanten verbonden met Het Gilde, het gildebloed heeft alle aderen gevuld. Ik ben toch benieuwd of zij ook minder leuke aspecten durven te benoemen.
Linetta en Thalina vinden het jammer dat zij maar beperkt tijd hebben en dat is ook de reden dat ze bijvoorbeeld geen korpslid willen worden.
Thalina raakt vaak haar stem kwijt, dat is wel lastig, maar ja dan heb je het toch vooral leuk gehad.
Wat Linetta en Joriene vooral jammer vinden is dat het lastiger wordt nieuwe vrijwilligers te vinden, vooral jonge aanwas is hard nodig. Zo is er behoefte aan barmedewerkers, maar ook voor de communicatiecommissie wordt aanvulling gezocht. Het is niet de tijd die het kost, maar juist de gezelligheid en de connecties die het oplevert. Dit maakt vrijwilliger zijn zo waardevol.
Linetta oppert dat er dit jaar 56 nieuwe leden zijn geïnstalleerd en dat het toch mooi zou zijn als zij allemaal ook een vrijwilligerstaak zouden oppakken.
Dorienke heeft maar 1 negatief puntje, ze vindt de broek van het korps echt vreselijk lelijk. Maar in één adem daar achteraan vertelt zij, hoe welkom ze zich voelt in het korps, ondanks de aanvankelijke weerstand tegen vrouwelijke korpsleden.
Als we dan toch bij de positieve punten zijn gekomen, gaan de dames los…
De kinderen die genieten op de springkussens.
Nieuwe inwoners (maar ook langer wonend in Soest) laten kennismaken met Soest en de gilde-activiteiten, bijvoorbeeld middels het wandelweekend.
Iedereen weer zien en spreken, waarvan je sommigen maar eens per jaar ziet.
Het bijdragen aan het hele feest door de vrijwilligerstaken.
Ook doen zij een veer toekomen aan het stichtingsbestuur, de vernieuwde opzet, de aankleding met onder meer de vele gildevlaggen, de nieuwe terreinindeling, de tentindeling, de opzet… ze zijn enorm enthousiast. Ja zelfs de nieuwe oefening van de vendeliers (onder begeleiding van Hans Kok) wordt genoemd in dit rijtje van vernieuwingen. De dames Hartman zijn positief.
Alvorens de volgende aan de beurt is heffen de zussen nog even de beker met… Cola Zero,… want als je nog moet schieten of bardienst hebt, dan wordt er niet gedronken, dat komt daarna.