Graag laten wij leden, betrokkenen, Soesters en iedereen aan het woord om verhalen te schrijven rondom het Gilde.
Vandaag een interview met Kees Wantenaar.
De meesten hebben Kees al eens de hand geschud,
want zo was ook mijn eerste kennismaking met Kees op de nieuwjaarsreceptie in januari 2012. Daar ging hij met iedereen persoonlijk kennis maken en kwam dus met ons een praatje maken om ons te leren kennen. Zijn speech richtte zich op mensen leren kennen; 12 jaar verder zal hij ongetwijfeld ook met vele anderen hebben kennisgemaakt.
Ouderman af…, ambteloos…, in ieder geval heeft Kees zijn functie beëindigd en dus een goed moment om een gesprek aan te gaan met de mens Kees en niet met de functionaris.
Laten we bij het begin beginnen, Kees groeide op aan de Birkstraat en daar vestigde hij zich als melkveehouder, al vanaf 1974 samen met Martha. Naast het boerenbedrijf deed hij allerlei bestuurlijk werk. Beginnend bij plattelands jongeren organisaties en later volgde een aantal coöperatieve activiteiten, vaak wel gelieerd aan de agrarische sector, zoals FrieslandCampina, de Cebeco- groep en de plaatselijke Rabobank.
Hij voelt zich nog steeds melkveehouder, is dat niet meer, maar komt bijna dagelijks nog op het bedrijf van zijn zoon. Hij grinnikt en zegt ; “Ik heb nog steeds het gevoel dat mijn keuze voor het boerenbedrijf een juiste was.”
Met wie trok je in je jeugd op? De jongens van de Birkstraat? “Ja, vaak je eigen gemeenschap, gekoppeld aan school en kerkelijke achtergrond”. Hij zat op de Willibrordusschool in Soest-Zuid en de Heilige Familiekerk was de parochie. Het uitgaansleven speelde zich met name af tegen de achtergrond van de agrarische sector, dus daarvoor ging hij naar Hoogland en verdere regio, eerst met de fiets, later de auto.
Zijn voorzitterschap startte in 2012 met de afronding van de voorgenomen aankoop van het perceel grond naast het Gildeterrein van de fam. De Groot. In 2018 is er in de Kerkebuurt ook een perceel grond van de fam. Van der Grift aangekocht.
“In 2017, 30 jaar na het laatste Landjuweel, hebben we met vereende krachten weer een Landjuweel weten te organiseren. Ook de Corona-periode hebben we doorstaan met alle bijbehorende beperkingen. De realisering van de statutenwijziging, na een intensieve tijd van voorbereiding, is toch wel een mooie afronding bij mijn terugtreden.”
Wat waren dieptepunten in 12 jaar ouderman zijn?
Nee dieptepunten kan hij niet zo even benoemen, hij heeft wel momenten meegemaakt, met bijvoorbeeld een afscheid, dat zijn ook voor hem wel bewogen momenten . Natuurlijk zijn er altijd zaken waar je achteraf voor je zelf niet een tevreden gevoel over hebt.
“Corona was voor het Gilde wel een vervelende periode, maar dat was vooral voor het persoonlijk leed van mensen in die tijd. Het gold voor de gehele samenleving, het was geen dieptepunt specifiek voor ons als Gilde. Vooral voor het toenmalige koningspaar was het heel jammer, zij konden maar beperkt inhoud geven aan de representatie van het Koningschap.”
Ooit had het Gilde wel last van schermutselingen met onder andere motorclubs, maar al voordat hij ouderman werd, was het Gilde in die zin geprofessionaliseerd en loopt er beveiliging rond, waardoor dergelijke agressiviteit in de afgelopen jaren niet meer is voorgekomen. Ach en een paar forse regenjaren, maar dit heeft nooit de activiteiten rondom het schieten, stilgelegd. Even ter zijde, veel waardering voor onze stichting Gildefeesten die er elk jaar in augustus maar weer een prachtige invulling aan weten te geven.
“Er zit dus eigenlijk een gelukkig man tegenover je.”
Nooit koning geweest, “Nee klopt, altijd wel meegeschoten”. Op zijn oude lidmaatschapskaart zag hij dat hij vanaf 1974 lid was, hij herinnert zich niet of hij direct vanaf het allereerste moment heeft meegeschoten, maar daarna altijd wel.
“Nooit koning, ik zou het nu zeker nog wel leuk vinden. Dat neemt niet weg, ik zie het nu ook weer met de huidige koning, wanneer er een wat minder bekend lid koning wordt vind ik dat ook erg leuk!”
Onlangs las hij nog een stukje over een ander Gilde, waar er zich 5 leden hadden aangemeld voor het koningsschieten . Het verrassingselement en de breedte van het ledenbestand van ons Gilde maakt toch wel heel spannend wie de koning wordt, het is niet altijd op voorhand het geijkte kringetje.
De meeste koningen, ook als ze niet in de kern zitten, worden daarna actief binnen het Gilde, ze worden korpslid of medewerker.
Hij heeft altijd leuk contact gehad met alle koningen. “Je trekt samen naar de Gildedagen in Brabant, en dat heb ik altijd met veel plezier gedaan. ’s Ochtends vroeg naar de mis en de broodmaaltijd waarna in de loop van de ochtend de aansluiting met het gehele korps volgde .”
Er is een enorme verandering doorgevoerd met de nieuwe statuten, is dat helemaal buiten het bestuur om uitgewerkt?
“Al voor Corona waren er plannen voor de toekomst, welke stappen moeten er worden gezet? Als je kijkt naar andere Gildes, dan constateer je dat sommige te laat zijn met bewegen. Voor Soest was dat zeker geen dreiging, maar je moet wel op tijd bijsturen. Het bestuur heeft in een vroeg stadium al besloten dat er ook mensen bij betrokken moesten worden van buiten het Gilde voor een frisse blik. Er werd een werkgroep gevormd, een programma uitgezet, het bestuur is uiteraard wel betrokken geweest en uiteindelijk verantwoordelijk voor datgene wat er aan de leden is voorgesteld.”
Het Gilde is inmiddels actiever met communicatie bezig, onder meer om zich breder onder de Soester bevolking te laten zien. Het breder profileren binnen de Soester gemeenschap is volgens Kees één van de doelstellingen geweest die heeft geleid tot de statutenwijziging. Vrouwen kunnen nu ook rechtstreeks lid worden en inmiddels zijn er ook 2 dames toegetreden tot het bestuur. De karavaan is van start gegaan, activiteiten, communicatie, alles is in beweging.
Het Gilde moet bij de inhoud en de communicatie wel vasthouden aan de eigenheid, oftewel historie en traditie van het Gilde, anders ben je niet meer uniek. Je hebt toch een bepaalde positie in de Soester gemeenschap. Kerk en gemeente zijn toch altijd heel trots op het Gilde, dus die verbinding moet je ook vasthouden. Je moet je wel laten zien als organisatie. Je kunt niet communiceren over niets.
Gilde doet al jaren sjoelen en kaarten, bingo, schieten en roosjeszondag. Activiteiten die we best in de schijnwerper mogen zetten! Daarnaast moet er op een gegeven moment ook aandacht voor nieuwe activiteiten komen. De samenleving vergrijst dus je moet een nieuwe groep erbij krijgen, maar de bestaande groep hoeft daar niet voor te wijken. Het is aan het nieuwe team om daar inhoud aan te geven. Zeker van deze tijd vindt Kees ook de veranderde rechtspositie van onze vrouwelijke leden binnen ons Gilde.
“Sommige mensen grappen dat het al fout is gegaan bij het kiesrecht voor vrouwen”, zegt Kees met een kwinkslag. (Red: Zouden die mannen soms heel erg onder de plak zitten?)
Onlangs las hij het boekje met de statuten van 1910, toen was alles veel simpeler. De samenleving is nu toch veel complexer in allerlei opzichten.
Wat was de leukste artiest van de afgelopen jaren, of degene die het meeste is bijgebleven?
“Oei dat is best lastig, dan zou ik de boekjes nog eens moeten nakijken. Ik ben nooit zo gericht op de artiest, alswel op de sfeer in de tent. ”Toen Jeroen van de Boom onverwacht inviel voor een verhinderde artiest zorgde dat voor een geweldige avond. We hebben Herman van Veen ooit in de tent gehad en dat vond ik, zijnde een Soester artiest, wel heel erg leuk. Ik zou echt eens even de boekjes moeten doornemen. Ik heb altijd veel waardering voor de zoektocht naar artiesten, dat wordt ingezet door de muziekcommissie en het stichtingsbestuur. Het moet toch steeds weer aantrekkelijk zijn voor onze verschillende doelgroepen.”
Het Gilde zit natuurlijk als je dat vergelijkt met diverse andere verenigingen wel bijzonder in mekaar. Met allemaal vrijwilligers die belangeloos en met enorm enthousiasme zich inzetten voor het Gilde. Ik vind het heel mooi om elke keer weer nieuwe mensen erbij te zien komen.
Het Landjuweel is geen artiest, maar ja het was wel een hoogtepunt.
Ooit in 1987 en daarna in 2017, dat was echt fantastisch, daar heb ik enorm van genoten. Het Landjuweel is, naast allerlei andere uitingen, een prachtige manifestatie van het Gildewezen.
Wat vond Martha er al die jaren van? Je was veel weg, zeker in de Gildeweken, vergaderingen bij je thuis, het gildehuis of elders.
“Martha draaide zelf ook kassadiensten en wees mij ook vaak op dingen, waarvan ze vond dat ik erop moest letten. Martha stond er altijd vierkant achter. Als partner van de Ouderman ben je natuurlijk geen koningin, maar of je er positief of negatief tegenover staat is voor de ouderman heel belangrijk. Maar dat was perfect op orde en gaf mij het gevoel dat we er samen voor stonden.”
Wat vind je zelf de leukste activiteit in het Gildeweekend, waar heb je het meeste mee?
Hij vindt het teerjaar toch wel bijzonder met bijna 600 man aan het diner in een tent met een sfeer van verbondenheid die hoort bij het Gild. En het koningsschieten zelf natuurlijk. Ook noemt hij de mis aan het begin van de zondag van het Koningsschieten. Er zijn legio mensen die weinig binding hebben met de kerk, maar zo’n mis met gilde-eer toch vaak als heel bijzonder ervaren. “Maar ja, als je nu wat dingen noemt, dan ga je weer voorbij aan andere bijzondere activiteiten, zoals het volks paardefeest, de volksspelen… moet je ns kijken wat daar allemaal gebeurd….”. Hij vindt het fantastisch, dat daarbij mensen, die in basis niet op het Gilde komen, maar met die volksspelen wel en daarmee het gilde leren kennen. Juist de breedheid van activiteiten is wel heel mooi. Ook de koppeling met Le Champion als organisator van het wandelweekend, het sluit heel mooi aan bij de doelstelling om als Gilde echt wat in die samenleving te betekenen. Juist die samenwerking met en de ruimte aan andere organisaties, draagt daar aan bij.
Veel dank aan al die leden en bestuursleden die het in deze 12 jaren mogelijk hebben gemaakt dat ik als ouderman een bijdrage mocht leveren aan het voortbestaan van ons Gilde in Soest.
12 jaar Ouderman is afgerond en hij is een gelukkig man, dank voor al je inspanning Kees!