Graag laten wij leden, betrokkenen, Soesters en iedereen aan het woord om verhalen te schrijven rondom het Gilde.
Vandaag een interview met Theo Vlug.
Naam: Theo Vlug
Beroep: werkzaam bij de Rabobank en later bij Drukkerij Smit- nu pensionado
Band met het Gilde: Koning 1995 én 2006
Hij is de boeken ingegaan als de Regenkoning, maar daar lijkt op deze dag in de verste verte geen sprake van. In tegenstelling tot wat het jaargetijde doet vermoeden (eind november), is er sprake van een warme en zonnige dag met maar liefst 17 graden.
T
heo zat in zijn stoel nadat hij wat rust had genomen. Sinds een herseninfarct is hij conditioneel in minder goede doen en is er behoefte aan een rustmoment op de middag. Al sinds 1983 wonen Theo en Lia hier, aan de Kornet 38, nu nog samen, want de kinderen zijn het huis uit en hebben hun eigen gezinnetjes. Belangrijk om dit te benoemen, want hoewel Theo geboren aan de Beetzlaan een echte Soester is, was het zijn buurman aan de Kornet, Johan Koelink (†), die hem aanspoorde om lid te worden. Van huis uit, was dit niet meegegeven, zijn vader had niet veel met het Gilde en ook zijn broer is nooit lid geworden. Buurman Johan was echter een enthousiast lid en wist Theo te overtuigen en met het koningschieten hadden ze altijd nummers achter elkaar. De ene keer schoot de ene eerst, de andere keer de ander, net hoe het uitkwam.
In 1996 waren Theo en Lia net ’s ochtends teruggekomen van vakantie en hadden de caravan leeg getrokken, de woonkamer was een soort oorlogsgebied met alle vuile was, etenswaren en alles wat er maar zo meegaat op vakantie. Het was dan ook niet raar dat, toen Theo de vogel eraf schoot, Lia in opperste verbijstering riep: “Wat heb je nu gedaan?’ en in stilte daar achteraan dacht: “…mijn huis is ontploft en straks komt iedereen over de vloer…”. Uiteindelijk is ook dat opgelost en kon het korps langskomen in een opgeruimd huis en werden ze als koningspaar samen met hofdames Germa van Steen en buurvrouw Yvonne Koelink (zij viel in voor de uiteindelijke hofdame Joke van Kempen) opgehaald.
Het ophalen van de koning gaat traditiegetrouw gepaard met een paar biertjes voor de korpsleden, maar zo werd het nieuwbakken koningspaar in 1996 verteld: dat doen we niet meer. Geen bier, maar gewoon koffie. Jarenlang werd ze dit nog nagewezen, maar ja dat was niet de eigen keus, maar opdracht van het bestuur. Tja dergelijke herinneringen blijven lang nagalmen.
Onderwijl komt Lia met een groot bord naar beneden, het bord van Theo’s koningschap. Hierop prijkt zijn koningschap bij het Gilde Soest, maar ook werd Theo dat jaar Kringkoning in Brabant èn als kers op de taart keizer in Duitsland. 3 prachtige eretitels in één jaar. Dat vertelt ook gelijk het verhaal van het schild dat hij in 1996 liet maken. Tijdens de Gildefeesten van 1996 was het doffe ellende qua weer en ook gedurende zijn koningschap dat jaar was het kommer en kwel. Activiteiten werden afgelast, uitgesteld, enz. alles door enorm veel regenval. Tja als je dan toch in dat jaar al de naam “regenkoning” hebt opgebouwd, kun je dit ook op een ludieke manier aanwenden. Op het schild van Theo staan 3 wolken met regen en op de bovenste staat Koning 1996, op de 2 kleinere daaronder staat respectievelijk Keizer Soest (DE) 1996 en Kringkoning. Een paar mooie herinneringen komen naar boven. Zo wilde Theo nog even naar het toilet voor vertrek naar Soest-Duitsland, maar werkte de techniek tegen. Het toiletslot besloot zijn eigen pad te volgen en dus zat de nieuwbakken koning opeens opgesloten op het toilet. Buurman Johan wist hem te bevrijden. Nadat Theo ook in Duitsland “keizer” werd maakte de buurman een groot tuinbord:
“koning keizer van Soest, maar bijna op de plee vast geroest”.
Dan was er nog zo’n mooi verhaal; tijdens de Kringdag regende het pijpenstelen, waardoor een hoop van de activiteiten werden afgelast en dus had het korps niet veel te doen en wat doen korpsleden dan, ze pakken een biertje, en nog één, en nog één… De spullen waren al in de bus van Jan van Dijk gelegd. Maar het schieten van de koningen ging nog wel door en prompt schoot Theo ook daar de vogel. Gevolg dat het korps alle spullen weer uit de bus moest trekken en moest aantreden. Velen konden niet meer op hun benen staan!
Gelukkig voor Theo mocht hij revanche nemen en schoot hij in 2005 opnieuw de vogel eraf. Een zonnig jaar en dus reden om aan de bovenzijde van zijn “regenschild” een mooie grote zon met gezellig gezichtje te plaatsen. Overigens was 2005 wel wat ingewikkelder, niet iedereen vindt dat je, nadat je al een keer koning bent geweest, het nogmaals mag worden. Ook buurman Johan had het er moeilijk mee. Hij wilde zelf zó graag en in 2005 was het Theo die als eerste van hun tweetjes schoot. Nu was dochter Laura inmiddels op een leeftijd dat zij hofdame kon worden en samen met nichtje Natasha was het hun beurt.
Tijdens zijn koningschap is ook Wim Schimmel overleden en mocht Theo als koning het Gilde vertegenwoordigen op de uitvaart, dit benoemt hij als een heel bijzonder en vooral eervol moment.
Tot enkele jaren terug schoot Theo nog altijd actief mee, samen met Jan van Steen en Cees de Bruijn, altijd nog met elkaar. Dit groepje schiet nog steeds samen, maar dan alleen nog bij het oud-koningenkampen op de zaterdag, want hoewel zijn gezondheid hem beperkt, wil hij dat beslist niet missen.
Lia en Theo hebben altijd taken op zich genomen binnen het Gilde, zoals het bemensen van de kassa, het schoonmaken van het Gildehuis, toegangscontrole, broodjes smeren, deurwacht, etc. Het koningschap was voor Theo, maar het Gildegevoel is voor hen beiden. Lia voegt er wel aan toe, dat ze blij is dat vrouwen nu ook meeschieten.
Het werd alweer donker, dus tijd om naar huis te gaan.
Maar niet zonder een laatste opmerking van deze verslaggever, die weer wat nieuws heeft geleerd: Weet u waar “De Doos van Toos” voor staat? Toos Engberink is de vrouw van de toenmalig korpscommandant Fred en zij had een doos met allemaal veren erin. De lelijke werden eruit gehaald als het hard regende, want dan kon er niets meer mis aan gaan. De mooie haalde je op als het droog was.