Graag laten wij leden, betrokkenen, Soesters en iedereen aan het woord om verhalen te schrijven rondom het Gilde.
Vandaag een interview met Esmée de Jong.
Esmée de Jong, geboren in Achterveld, moeder van zoon Stijn (3 jr.), werkzaam bij de Vereniging Eigen Huis op de Hypotheekafdeling en woonachtig in Soest.
Wat doet deze dame in de DigiProat?
Als ik de naam Jurgen de Bruin noem, gaat bij velen een lampje branden, Esmée was Gildekoningin 2023.
Voor dit interview bijna een thuiswedstrijd, want Esmée woont een 400 meter verderop (soms zit het mee) aan de Ganzetrek. De plek waar ze 2024 min of meer geland waren en soort van klaar om het Gilde te ontvangen voor de ledenavond in augustus: het ophalen van de koning aan het einde van zijn koningsjaar.
De moeder van Esmée is een geboren Soesterse en hoewel Esmée opgroeide in Achterveld en nog een aantal jaren in Hoogland woonde, bracht de liefde haar terug naar de wortels van haar moeder, naar Soest. Een tante van haar moeder, die altijd achter de bar stond betrok Esmée bij het Gilde als vrijwilliger en met een vuurdoop tijdens het Landjuweel in 2017 raakte ze betrokken (Jurgen kwam pas later in beeld).
Terwijl Jurgen op de achtergrond TV kijkend her en der commentaar levert, drinken Esmée en ik een kop koffie en delen onze ervaringen als koningspaar, grappig dat dit toch een extra verbinding geeft.
Hoe gaat zo’n dag in augustus… Esmée liep op het Gildeterrein, Stijn was met opa en oma De Jong ook op het veld en opa grapte nog tegen Jurgen: “…je bent bijna aan de beurt, nu gaat het gebeuren…”. En dan gebeurt het ook echt, Jurgen schoot de vogel eraf en werd uitgeroepen tot Gildekoning 2023. Elly (de moeder van Jurgen) liep alleen maar te joelen en Esmée dacht alleen maar: “…shit…”.
Uiteindelijk zette ze de knop om, vooral toen alles geregeld was met oppas (ouders hebben veel opgepast) en is ze er van gaan genieten. Die knop ging mede om, toen ze bij het consultatiebureau andere moeders hoorde zeggen: …”daarom mag mijn man niet meedoen, ik moet er niet aan denken…”. Esmée dacht op dat moment: “…nou ik wel…”.
Ze is ervoor gegaan en heeft het als een fantastisch jaar ervaren, vooral ervoer ze een sterk gevoel van “onderdeel ervan te zijn” en dat is een hele bijzondere gewaarwording. Die tradities, de uniformen en ook de lange jurken, het plaatje is heel mooi en daar is Esmée heel positief over.
Stijn heeft, zo klein als hij was, toch ook veel meegekregen, zo wappert er altijd bij het Pijperpad een gildevlag bovenop een huis, Stijn is zich hier heel bewust van. Hij wijst dan “papa koning, mama koningin-in”. Als ze op de fiets langs de kerk komen wijst hij “ik ook”, hij weet nog dat hij mee was tijdens de gildedienst.
Anouk, vriendin van Esmée, en Elly, moeder van Jurgen, waren de hofdames en hebben ook enorm genoten van deze bijzondere rol. Voor de avondvierdaagse werd nog even Diana “ingehuurd”, best handig zo’n tijdelijke hofdame met ervaring.
Esmée en Jurgen werden op hun beurt nog weer ingehuurd in september, bij de kringdag in Brabant omdat de nieuwe koning Jerry zich dat weekend beslist niet vrij kon maken van verplichtingen. Ach ja, Jurgen kan slecht nee zeggen, grinnikt Esmée.
Die laatste dag, de zondag in augustus 24, je jurk gaat uit na de kerk, dat was best even gek, het voelde leeg, wat nu?
Maar zodra er een nieuwe koning was, was het goed. Er is wel een groot verschil tussen “gewoon” vrijwilliger ofkoningspaar zijn, maar ze hebben een prachtig jaar om op terug te kijken.
Esmée gaat zelf (voorlopig) niet meeschieten, maar ze gaat zich wel verder inzetten binnen het grote geheel van vrijwilligers, hand en spandiensten en verder wel zien. Jurgen is zich met volle overgave gaan inzetten in de activititeitencommissie.
Wat waren wat jou betreft de leukste activiteiten als koningspaar? Esmée heeft vooral enorm genoten van de uitjes naar Brabant: “Je loopt tussen het korps en hoort zoveel positieve reacties vanuit het publiek langs de route. Ik was toch heel trots dat ik daar naast de (mijn) koning mocht lopen.”
Esmée heeft het wel lastig gevonden dat activiteiten vaak niet goed gecommuniceerd waren, waardoor het haar min of meer overviel en de indruk kon ontstaan, dat ze er geen plezier in had. Integendeel, ze genoot enorm, maar het regelen op korte termijn was soms een hele organisatie.
Esmée hoopt van harte dat ondanks de nieuwe statuten en koers er toch ruimte blijft voor de tradities. “Het is jammer dat die traditionele rolverdeling van koning en koningin lijkt te verdwijnen, vooral de uitstraling daarvan is toch prachtig”.
Esmée (en ook Jurgen) kijkt terug op een heel mooi jaar: “Wat was dit gaaf en bijzonder!”