Graag laten wij leden, betrokkenen, Soesters en iedereen aan het woord om verhalen te schrijven rondom het Gilde. Vandaag een interview met Piet van den Hengel.
Naam: Piet van den Hengel
Beroep: Gepensioneerd agrariër
Band met het Gilde: Koning in 1962
Op een met zon overgoten middag in oktober mocht ik op bezoek bij de koning van 1962.
Een kwieke tachtiger deed de deur open en verwelkomde mij met een brede glimlach.
Piet van den Hengel, de 85-jarige oud-koning woont tegenwoordig met veel plezier in Beversstein en geniet van zijn nieuwe thuis.
Sinds twee jaar woont hij hier en hij heeft het naar zijn eigen wens laten moderniseren. Na het overlijden van zijn vrouw deed de kans zich voor om een appartement in dit complex te kopen en zonder enige twijfel sloot hij de koop en trok de deur van zijn boerderij aan de Lange Brinkweg achter zich dicht.
Geen moment spijt, want je moet niet achterom kijken is zijn credo. Wel vertelt hij met enthousiasme dat zijn opvolgers zo genieten van het plekje en dat doet hem plezier.
In 1962 werd hij koning, hij had toen al een boerenbedrijf, maar bij zijn huis aan het Kerkpad had hij geen grond om zijn vee te laten grazen. Na een aantal jaren en de komst van een nieuwe (meer meedenkende) burgervader kreeg hij toestemming om aan de Lange Brinkweg een loopstal met huis te bouwen.
“Hoe ging dat dan in 1962?”. “Het ging heel anders dan nu, maar zoals het nu gaat is ook helemaal goed”, zegt hij er direct snel achteraan. Meermalen benadrukt hij dat hij veranderingen heel logisch vindt en dat prima is.
Voorafgaand aan het schieten was er inderdaad wel een kerkdienst, op zondag ging je eigenlijk altijd naar de kerk. Daarna vond het Koningschieten plaats, destijds nog bij De Schans en daarna vond de huldiging plaats bij De Gouden ploeg.
Wel bijzonder was het, zo weet hij te melden, dat er in het jaar van zijn aftreden al een Gildetent werd neergezet bij Cees Kuijer.
Zijn schild is ook maar heel eenvoudig, het lijkt alsof hij zich min of meer verontschuldigd. Maar ja ook daarin veranderen de tijden en ook dat is goed.
Hij was nog niet getrouwd, maar had verkering met zijn latere echtgenote. Nadat hij het laatste schot had gelost heeft hij naar Leusden gebeld om zijn vriendin te vragen ook naar Soest te komen, zodat zij bij de kroning in De Gouden Ploeg aanwezig kon zijn.
De daarop volgende activiteit was het aftreden.
Zoals het tegenwoordig gaat met gildedagen in Brabant, een koningin en hofdames, de Avondvierdaagse en andere optredens, dat is echt anders.
De laatste jaren gaat hij niet meer naar het Gilde, maar in de decennia daarvoor was het altijd een gezellig samenzijn met vrienden. Zijn vrouw had een groepje vriendinnen met wie ze daar altijd samenkwam en zelf kende Piet een hoop mensen van de lagere school en de latere agrarische school. Nogmaals benadrukt hij dat het goed is zoals het nu gaat en dat het ook prima is dat hij zelf nu niet meer gaat.
Hij leeft in het hier en nu en geniet van Ajax, hij kijkt graag of ze winnen of verliezen (liever winnen natuurlijk). Overigens ook Feijenoord, PSV en de andere clubs volgt hij met evenveel enthousiasme. Hij kijkt veel sport en actualiteit op tv en leest zijn krantje, maar wat vooral zo fijn is van zijn nieuwe huis, dat zijn de mensen in het gebouw, iedereen maakt wel een praatje.
En het zonnetje komt in de namiddag heerlijk op het balkon.
De redactie